Niemiecki pisarz Kai Meyer znany jest już młodszym czytelnikom jako autor bestsellerowego cyklu fantasy „Siedem Pieczęci” oraz trylogii „Merle”. Oba tytuły – podobnie jak większość dokonań autora – są mocno osadzone w realiach historycznych, a jednocześnie przepełnione wydarzeniami fantastycznymi. Teraz do rąk młodszych odbiorców trafia „Lodowy Ogień”, powieść tocząca się w XIX-wiecznej Rosji, za panowania carów.
Bohaterką książki jest dwunastoletnia Mysz – sierota pracująca i mieszkająca w hotelu Aurora w Sankt Petersburgu. Za dnia odpoczywa, a nocami w piwnicy pucuje buty gości. Jest też zręczną złodziejką, podbierającą jednak tylko takie drobiazgi, które dla ich właścicieli nie mają większego znaczenia. Ma nieszczęście (a może szczęście?) trafić w sam środek konfliktu pomiędzy bezwzględną tyranką – Królową Śniegu, a Tamsin Spellwell – czarodziejką, której rodzina od pokoleń zajmowała się detronizowaniem władców ciemiężących ludy. Tłem dla tej opowieści jest spowita mrozem Rosja oraz zbliżające się wielkimi krokami przemiany społeczne, takie jak obalenie rządów cara.
Zastraszana i nękana przez współpracowników Mysz, czująca przeraźliwy strach przed światem zewnętrznym dzięki niezwykłym wydarzeniom, jakie nawiedzą hotel, odkryje w sobie cechy, o których istnienie nigdy siebie nie podejrzewała. Pozna moc przyjaźni oraz cieniutką granicę oddzielającą dobro od zła, ale przede wszystkim odkryje swoje prawdziwe „ja”.
Meyer opowiada historię głównej bohaterki w bardzo przejmujący i przykuwający uwagę sposób. Kawałek po kawałku odkrywa przed czytelnikiem coraz to bardziej przerażające tajemnice dotyczące nastoletniej Myszy. Bardzo przystępnie łączy fakty historyczne z mitami i baśniami, dzięki czemu „Lodowy Ogień” nabiera niezwykłych barw, a odbiorca wręcz nie może oderwać się od lektury.
Książka w równym stopniu zainteresuje młodszych czytelników (dla których bez wątpienia jest przeznaczona) jak i starszych. Prozę Meyera można z czystym sumieniem porównać do wyczynów Neila Gaimana, którego cechą jest mieszanie w jednym garze mitów i podań wraz ze współczesną rzeczywistością. Jedyną różnicą dzielącą obu autorów jest fakt, że niemiecki twórca woli realia historyczne. Obaj jednak piszą z porównywalną gracją i wyczuciem, a ich książki sprzedają się w milionowych nakładach.