Od tygodnia dostępna jest publikacja „Tajemnicza historia wampirów” Claude Lecouteux, wznowiona przez wydawnictwo Bellona. To sto sześćdziesiąt stron informacji o najbardziej chyba popularnych istotach z horrorów, ale sięgających swoją historią dawnych legend.
Czy ktoś, kto widział dziesiątki filmowych wersji czynów Drakuli i Nosferatu może jeszcze dowiedzieć się czegoś nowego o tych tajemniczych i przerażających istotach?
Zdecydowanie tak.
Książka prof. Lecouteux zawiera mnóstwo najczęściej nieznanych albo mało znanych faktów dotyczących niezwykle złożonego fenomenu wampiryzmu. Okazuje się na przykład, że ów rodzaj wampira znany nam z literatury i filmu jest tylko jednym z wielu. Również sposoby zgładzenia tych potworów nie ograniczają się do czosnku i osikowego kołka. Autor przedstawia rozległy i spójny obraz mitu wampira, rozpoczynając od antropologicznej analizy wierzeń związanych ze śmiercią, by następnie opisać życie zmarłych według różnych legend, wierzeń i podań. 
Czytelnik, wędrując po całej Europie, poznaje m.in. „pożeraczy”, „dusicieli” oraz inne demoniczne monstra; granica pomiędzy wampirami a wilkołakami, strzygami – a nawet czarownicami – była nader płynna. Daleko liczniejsze niż te powszechnie znane były też oznaki wskazujące, że ktoś po śmierci na pewno stanie się wampirem…